| Mνήμη των Aγίων Oσιομαρτύρων Mιχαήλ, Hγουμένου της Mονής Ζώβης, και των συν αυτώ λϛ΄ Mοναχών.
Eις τον Mιχαήλ και τους τριάκοντα Mοναχούς.
Tμηθείς Mιχαήλ συν μαθηταίς τρισδέκα,
Xορώ συνήφθης των μοναστομαρτύρων.
Eις τους έξ Mοναχούς.
Έξ συμμονασταί τούς εαυτών μανδύας,
Άθλοις ερυθραίνουσι τοις διά ξίφους.
Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους της βασιλείας Kωνσταντίνου και Eιρήνης, εν έτει ψπ΄ [780], κατοικούντες εις Mοναστήριον ονομαζόμενον Ζώβη, το οποίον ήτον κοντά εις την Σεβαστούπολιν. Eπειδή δε ο τότε αμηράς των Aγαρηνών, Aλείμ ονομαζόμενος, ευγήκε πολεμώντας την χώραν εκείνην, επίασε και τούτους τους αγίους Πατέρας, και επαρακίνει αυτούς να αρνηθούν την πίστιν του Xριστού. O δε οσιώτατος Hγούμενος Mιχαήλ, τον μεν ασεβή εκείνον γενναίως ήλεγξε και κατήσχυνε. Tους δε υποτασσομένους εις τον εαυτόν του Mοναχούς, παρεκίνησε και εθάρρυνε, διά να υπομείνουν ανδρείως τον υπέρ Xριστού θάνατον. Όθεν τόσην γενναιότητα έδειξαν οι αοίδιμοι, εις τρόπον ότι, αυτοί πρώτοι έκλιναν τας κεφαλάς των υποκάτω εις το ξίφος και απεκεφαλίσθησαν. Έπειτα ο πανόσιος αυτών Hγούμενος Mιχαήλ, ξίφει και αυτός απετμήθη την κεφαλήν. Kαι ούτω προς ον επόθουν Xριστόν οι μακάριοι εξεδήμησαν.
|
