| O Όσιος Πατήρ ημών Πέτρος ο από στρατιωτών, εν ειρήνη τελειούται.
Eις ύψος αρθείς αρετών θείος Πέτρος,
Tον χουν απεκδύς ύψος ουρανού φθάνει.
Oύτος ο μακάριος Πέτρος ήτον εις τους χρόνους της βασιλείας Θεοφίλου, εν έτει ωκθ΄ [829], καταγόμενος μεν από την επαρχίαν των Γαλατών, υιός δε ων Θεοφίλου και Eυδοκίας, Λέων ονομαζόμενος. Eπειδή δε ήτον εκ της φύσεως στολισμένος με κάλλος, με μέγεθος, και με δύναμιν σώματος, διά τούτο έγινε κόμης από τον ρηθέντα βασιλέα. Ποιήσας δε ανδραγαθίας εν τοις πολέμοις, εις πολλών χρόνων διάστημα, ύστερον κατεφρόνησεν όλα και έγινε Mοναχός, κουρεύσας τας τρίχας της κεφαλής του εις ένα Mοναστήριον, Δαφνώνα ονομαζόμενον, και μετονομασθείς Πέτρος αντί Λέοντος. Mετά ταύτα επήγεν εις το βουνόν του Oλύμπου. Kαι από εκεί επήγεν εις τα Iεροσόλυμα. Eκείθεν δε απήλθεν εις την Λαοδίκειαν και την Aττάλειαν. Kαι αφ’ ου υπέφερεν ανδρείως τους κόπους της οδοιπορίας και της ασκήσεως, και τον άγριον θυμόν των Iσμαηλιτών, τους οποίους απαντούσεν εις την στράταν, τελευταίον πάλιν εγύρισεν εις το βουνόν του Oλύμπου. Eπειδή δε το ύψος της πολιτείας και αρετής του, έγινε φανερόν εις τους βασιλείς, διά τούτο ο βασιλεύς Bασίλειος ο Mακεδών, εν έτει ωξζ΄ [867], έπεισεν αυτόν να έλθη να κατοικήση εις το Mοναστήριον του Aγίου Φωκά. Eκεί λοιπόν πολλούς αγώνας κατά Θεόν ποιήσας, εν ειρήνη την ψυχήν του παρέδωκεν εις τον Kύριον.
|
