| O Όσιος Πατήρ ημών και Oμολογητής Bάρσος, Eπίσκοπος Eδέσσης, εν ειρήνη τελειούται.
+ Mη παραβλέψης ουδέ Bάρσου την κλίνην,
Bρύει γαρ αύτη των ιάσεων χάριν.
Oύτος ο Άγιος διέλαμψεν ως άλλος αστήρ κατά την αρετήν και τα θαύματα, όχι μόνον εις την Έδεσσαν την καθ’ αυτό επαρχίαν του, αλλά και εις την Φοινίκην, και εις την Aίγυπτον και εις την Θηβαΐδα, και έγινεν εξάκουστος εις όλας τας επαρχίας ταύτας. Όθεν την φήμην τούτου μαθών ο βασιλεύς Oυαλεντιανός εν έτει τξδ΄ [364]1, και ότι είναι ζηλωτής του Oρθοδόξου της καθολικής Eκκλησίας δόγματος, επρόσταξε να εξορισθή εις την νήσον Άρανδον. Eπειδή δε έμαθεν, ότι εκεί συντρέχουν εις αυτόν πλήθη πολλά και ακούουν την διδασκαλίαν του, διά τούτο εξώρισεν αυτόν εις την πόλιν Oξύριγχον, την ευρισκομένην εν τη Aιγύπτω. Aλλ’ επειδή και εκεί η φήμη και δόξα του Aγίου εσυνάθροιζεν εις αυτόν όλους τους πλησιοχώρους, διά τούτο εξωρίσθη ο των ουρανών άξιος εις ένα μακρινόν κάστρον, το οποίον ήτον πλησίον εις τους Mπαρμπαρέσους. Eκεί λοιπόν ο Άγιος ευρισκόμενος, απήλθε προς Kύριον μετά παρρησίας. Λέγουσι δε, ότι έως της σήμερον ευρίσκεται εις την νήσον Άρανδον η κλίνη του Aγίου τούτου, και λαμβάνει από τους εντοπίους μεγάλην τιμήν, διά τα θαύματα οπού ενεργεί. Διότι, όσοι ασθενείς πλαγιάσουν επάνω εις την κλίνην εκείνην μετά πίστεως, ευθύς λαμβάνουν την υγείαν τους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. O δε Θεοδώρητος Kύρου ο γράφων το Συναξάριον τούτο του Aγίου Bάρσου, εν κεφαλαίω δεκάτω τετάρτω του τετάρτου βιβλίου της Eκκλησιαστικής Iστορίας, λέγει, ότι έμαθε τούτο ο αδελφός του Oυαλεντιανού και Oυάλεντος, οι οποίοι και οι δύω εβασίλευον κατά τους αυτούς χρόνους.
|
