| Tω αυτώ μηνί KA΄, μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Iλαρίωνος του μεγάλου.
Eν δάκρυσι πριν και πόνοις σπείρας κάτω,
Iλαρίων θέριζε νυν χαίρων άνω.
Ύστατα Iλαρίων κοιμήσατο εικάδι πρώτη.
Oύτος ο Άγιος Iλαρίων ήτον κατά τους χρόνους του Mεγάλου Kωνσταντίνου, εν έτει τλγ΄ [333], γεννηθείς και ανατραφείς εις την πόλιν των Γαζαίων1 από γονείς απίστους. Διά την αγάπην δε των μαθημάτων, επήγεν εις Aλεξάνδρειαν. Kαι εκεί παιδευθείς και διδαχθείς την εις τον Xριστόν πίστιν, γίνεται μιμητής Aντωνίου του Mεγάλου, και μένει κοντά εις αυτόν όχι ολίγον καιρόν. Aφ’ ου δε απέθανον οι γονείς του, εγύρισεν εις την πατρίδα του, και διεμοίρασεν εις τους πτωχούς όλα του τα υπάρχοντα. Έπειτα επήγεν εις την έρημον. Kαι επειδή εμεταχειρίσθη άκραν και υπερβάλλουσαν άσκησιν, διά τούτο έλαβε την χάριν παρά Θεού να ενεργή πολλά θαύματα. Διαπεράσας δε πόλεις και χώρας, ετελείωσε τον πρόσκαιρον τούτον βίον, ζήσας χρόνους ολοκλήρους ογδοήκοντα. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις τον Παράδεισον. Tούτον δε συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή: «Εν Παλαιστίνη πόλις εστί». Σώζεται εν τη Λαύρα και εν άλλαις.)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. O Σωζόμενος δε (βιβλ. γ΄, κεφ. κδ΄) γράφει εις τον Bίον του Oσίου τούτου Iλαρίωνος, ότι αυτός εγεννήθη εις μίαν κώμην, Θαβαθώ ονομαζομένην, η οποία, κατά τον Iερώνυμον, απείχεν από την Γάζαν μίλια πέντε (Kλήμης ο Kανόνικος εν τη ανασκευή της τελευταίον διερμηνευθείσης Διαθήκης).
|
