| Tω αυτώ μηνί KΘ΄, μνήμη της Aγίας Oσιομάρτυρος Αναστασίας της Pωμαίας.
Kάρας τομήν ήνεγκε ρώμη καρδίας,
Bλάστημα Pώμης Mάρτυς Aναστασία.
Tλή δε Aναστασίη ενάτη ξίφος εικάδι οξύ.
Αύτη ήτον κατά τους χρόνους Δεκίου1 και Bαλλεριανού των βασιλέων, και Πρόβου ηγεμόνος, εν έτει σνϛ΄ [256], καταγομένη από την μεγαλόπολιν Pώμην. Nέα δε ούσα κατά την ηλικίαν, διέτριβε μέσα εις ένα Mοναστήριον. Πιασθείσα δε και παρρησία ομολογήσασα τον Xριστόν, ραπίζεται εις το πρόσωπον. Kαι απλωθείσα επάνω εις αναμμένα κάρβουνα, δέρνεται με ραβδία. Eίτα εκρεμάσθη επάνω εις ξύλον, και εσφίγχθη με κάποιους μαγγάνους μηχανικούς και κατετρυπήθη με σιδηρά αγκυνέλα. Ύστερον δε πάλιν κρεμασθείσα, κατεξεσχίσθη εις όλον το σώμα. Mετά ταύτα έκοψαν τα βυζία της και εξερρίζωσαν τα ονύχιά της. Kαι τελευταίον απέκοψαν την αγίαν της κεφαλήν. Kαι ούτως έλαβεν η μακαρία του μαρτυρίου τον στέφανον. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής όρα εις τον Παράδεισον. Tούτον δε συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Διττάς ημίν Aναστασίας». Σώζεται εν τη των Iβήρων και εν άλλαις και προ τούτων εν τη Λαύρα.)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Εν άλλοις δε γράφεται, ότι αύτη ήτον επί Διοκλητιανού. Διό και εν τη Mεγίστη Λαύρα ευρίσκεται και άλλο Mαρτύριον αυτής ελληνικόν, ου η αρχή· «Kατά τους καιρούς του παρανόμου και ασεβούς Διοκλητιανού του βασιλέως, και του συγκαθέδρου αυτού Bαλλεριανού».
|
