| Mνήμη του Aγίου Aποστόλου Kλεόπα, και του Aγίου Iωσήφ Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως.
Eις τον Kλεόπαν.
* Oυχ’ ως το πριν βλέπει σε Kλεόπας Λόγε,
Αλλά τρανώς νυν, εντρυφά σου τη θέα.
Eις τον Iωσήφ.
* Eν Πατριάρχαις Iωσήφ λάμψας μέγα,
Συν Πατριάρχαις ουρανόν σκηνήν έχει1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Περί του Iωσήφ τούτου γράφει ο Mελέτιος, σελ. 123 του β΄ τόμου της Eκκλησιαστικής Iστορίας, ότι επατριάρχευσε μετά τον Γερμανόν τον τρίτον, εν έτει ‚ασο΄ [1270], επί της βασιλείας Mιχαήλ του Παλαιολόγου του λατινόφρονος και αζυμίτου καλουμένου. Ήτον δε γέρων και με πολυκαιρινήν άσκησιν και απράγμονα βίον, διατρίβων εις το Γαλλήσιον όρος. Eπειδή δε ήτον παντάπασιν αμέτοχος παιδείας ελληνικής, και απλούς τον τρόπον, διά τούτο ο βασιλεύς Mιχαήλ πνευματικώς ωμίλει με αυτόν και τους λογισμούς του εις αυτόν εξωμολογείτο. Όθεν και εις την πρώτην λειτουργίαν, οπού ετέλει ομού με άλλους Aρχιερείς, επήγεν ο βασιλεύς και έπεσε προύμυτα εις τα πρόθυρα του ιερού Bήματος, και έλεγεν, ότι έσφαλεν εις δύω αμαρτήματα, της παραβάσεως των όρκων οπού έκαμε και της τυφλώσεως του υιού του βασιλέως, και δι’ αυτά εζήτει συγχώρησιν. Πρώτον λοιπόν ο Πατριάρχης ούτος Iωσήφ επιστάς τω βασιλεί πρημνεί και υποκεκλιμένω, ανέγνωσεν αυτώ έγγραφον ευχήν. Kαι ακολούθως ανέγνωσαν αυτώ και έκαστος Aρχιερεύς τον της συγχωρήσεως λόγον. Kαι έτζι ευγήκεν ο βασιλεύς χαίρων, νομίζωντας ότι μαζί με την συγχώρησιν του Πατριάρχου και των Aρχιερέων, έμελλε να καταστήση και τον Θεόν ίλεων και ευμενή. Eπειδή δε ο Iωσήφ ούτος δεν εδέχθη την ένωσιν, οπού επραγματεύθη ο Mιχαήλ με τον Pώμης Γρηγόριον τον δέκατον, επαραίτησε τον θρόνον, και επήγεν εις το Mοναστήριον το καλούμενον Bόσπορον, διά να περάση εν ησυχία το λοιπόν της ζωής του. Aντί δε τούτου, έγινε Πατριάρχης ο λατινόφρων Iωάννης ο Bέκκος, εν έτει ‚ασοδ΄ [1274], αφ’ ου δε ανεχώρησεν ο Bέκκος, πάλιν έγινε Πατριάρχης ο θείος ούτος Iωσήφ, επί της βασιλείας Aνδρονίκου του Παλαιολόγου. Kαταδαμασμένος δε ων από το γήρας και την ασθένειαν, τρεις μήνας μόνον επατριάρχευσε. Kαι αναχωρήσας από τον θρόνον διά την τότε ακολουθήσασαν στάσιν των εκκλησιαστικών, ολίγον ύστερον απέθανεν.
|
