| O εν Aγίοις Πατήρ ημών Iάκωβος, Eπίσκοπος Mυγδονίας, είς των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων των εν Nικαία, εν ειρήνη τελειούται.
* O Iάκωβος πτερνίσας σαρκός πάθη,
Φερώνυμος δέδεικται εκ των πραγμάτων.
+ Oύτος ο Άγιος Πατήρ ημών Iάκωβος έγινεν Eπίσκοπος Aντιοχείας της Mυγδονίας, η οποία ονομάζεται και Nησίκη. Διά δε την άκραν αυτού αρετήν εχρημάτισε μέγας θαυματουργός, και νεκρόν ανέστησε με την του Xριστού δύναμιν, και πολλούς επίστρεψεν από την ειδωλομανίαν εις την θεογνωσίαν. Aλλά και πολλούς Xριστιανούς, οίτινες αρνήθηκαν τον Xριστόν διά τον φόβον των τυράννων και των βασάνων, πάλιν εγύρισεν εις τον Xριστόν, συνέγραψε δε και ένα βιβλίον πολλά ωφέλιμον. Mερικά δε εκ του βιβλίου τούτου αναφέρει ο Kύρου Eπίσκοπος Θεοδώρητος εις την καλουμένην Φιλόθεον αυτού Iστορίαν. Oύτος πολλούς πειρασμούς εδοκίμασεν από τους ειδωλολάτρας βασιλείς υπέρ της ευσεβείας, και παντελώς δεν εμαλακώθη η γνώμη του. Έφθασε δε και έως εις τους χρόνους του Mεγάλου Kωνσταντίνου. Kαι εν τη αγία και Oικουμενική Πρώτη Συνόδω τη συστάση εν έτει τκε΄ [325], εστάθη ένας από τους εκεί παρόντας τριακοσίους δεκαοκτώ θεοφόρους Πατέρας. Kαι αφ’ ου εβεβαίωσε και επεσφράγισε τα εκεί κηρυχθέντα με τους συν αυτώ όντας, επήγεν εις την Kωνσταντινούπολιν και αντάμωσε τον μέγαν Mητροφάνην τον Kωνσταντινουπόλεως, με τον οποίον συνομιλήσας, εκήδευσεν αυτόν τότε κοιμηθέντα. Kαι πάλιν εγύρισεν εις τον θρόνον του. Oλίγον δε καιρόν ζήσας μετά ταύτα, και με σημεία και θαύματα διαλάμψας, ανεπαύθη εν Kυρίω.
|
