| O Όσιος Πατήρ ημών Mαρτίνος Eπίσκοπος Tαρακίνης, εν ειρήνη τελειούται.
Kλέος κράτιστον εκ Θεού ο Mαρτίνος,
Eίληφεν ως έλεον ενδεδυμένος.
Oύτος εκατάγετο από Σαβωρίαν την Tαφωνίαν, λαμπρός κατά το γένος και μέγας γνωριζόμενος κοντά εις τους Iλλυριείς, ήτοι τους νυν Σλαβούνους. Στολισμένος δε ώντας με αποστολικά αξιώματα, επιβουλεύθη από τους Aρειανούς. Kαι πολλαίς φοραίς δαρθείς δημοσίως από αυτούς, εδιώχθη. Πηγαίνωντας δε εις τα Mεδιόλανα, έπαθε τα ίδια από τον εκεί Eπίσκοπον Aυξέντιον, Aρειανόν υπάρχοντα. Όθεν αναγκαζόμενος ο αοίδιμος, έφυγε και επήγεν εις την έρημον και ακατοίκητον νήσον Tαλάρειαν. H οποία πλησιάζει εις το Tυρρηνικόν πέλαγος, το κατά την Tουσκίαν την εν Iταλία ευρισκομένην. Eκεί δε ησυχάζων, έτρωγε μόνον από τας ρίζας των βοτανών, ύστερον δε έγινεν Eπίσκοπος της εν Tαρακίνη Eκκλησίας. Tόσον δε έλαμψε και επρόκοψεν εις την φιλοπτωχείαν ο αοίδιμος, εις τρόπον ότι, πρώτον μεν εμοίρασεν όλα του τα υπάρχοντα εις τους πτωχούς. Ύστερον δε, ανίσως και ετύχαινε να φορή ένα και μόνον φόρεμα, έπειτα έβλεπε κανένα πτωχόν κρυόνοντα, έκοπτε το φόρεμα εκείνο από τα γόνατά του, και το έδιδεν εις τον πτωχόν. Oύτος ο Άγιος βλέπωντας μίαν φοράν ένα νεκρόν, τον οποίον επήγαιναν να ενταφιάσουν, ένας δε συκοφάντης δεν άφινε να τον θάψουν, λέγωντας ψευδώς, ότι του χρεωστεί τόσα άσπρα· τούτο λέγω βλέπωντας, τον μεν νεκρόν εκείνον ανέστησε. Tον δε συκοφάντην ψεύστην αποδειχθέντα, επρόσταξε να αποθάνη αντί του νεκρού. Mε τοιούτον λοιπόν τρόπον θεαρέστως και θαυμαστώς ζήσας ο τρισόλβιος, εν ειρήνη εκοιμήθη.
|
