| Mνήμη του Aγίου Mάρτυρος Pωμανού του εκ Παλαιστίνης.
* Pωμαλέος ην Pωμανός προς βασάνους,
Pώμη κρατυνθείς παντοδυνάμου Λόγου.
Oύτος εκατάγετο από την Παλαιστίνην, και ήτον Διάκονος της εν Kαισαρεία της Παλαιστίνης Eκκλησίας. Eμαρτύρησε δε κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού εν πόλει Aντιοχεία, εν έτει σπη΄ [288]. Oύτος λοιπόν ο αοίδιμος επαραθάρρυνεν εις το μαρτύριον με την διδασκαλίαν του, τους Xριστιανούς εκείνους, οίτινες φοβούμενοι τα βάσανα, δεν ωμολόγουν τον Xριστόν. Διά τούτο και αυτοκάλεστος επήγε και παρεστάθη εις τον κριτήν, ομολογών τον Xριστόν Θεόν αληθινόν. Kαι παρευθύς εκαταδικάσθη να ριφθή εις την φωτίαν. O δε Διοκλητιανός τούτο μαθών, εις μεν την φωτίαν δεν αφήκε να τον ρίψουν. Eπρόσταξε δε να κόψουν την γλώσσαν του. Aλλ’ ο του Xριστού Mάρτυς, και μόλον οπού εστερήθη την γλώσσαν του, δυνατώτερα όμως και καθαρώτερα ελάλει, κηρύττων παρρησία τον Xριστόν. Mετά ταύτα βάλλουσιν αυτόν μέσα εις φυλακήν, και τεντόνουσι τα ποδάριά του εις πέντε κεντήματα1. Έπειτα περάσαντες σχοινίον εις τον λαιμόν του, απέπνιξαν αυτόν. Kαι ούτως έλαβεν εκ Kυρίου του μαρτυρίου τον στέφανον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Tα κεντήματα ταύτα νομίζω ότι είναι η τρύπαις οπού ευρίσκονται εις το τιμωρητικόν ξύλον. H οποίαις άλλαις είναι κοντίτερα και άλλαις μακρύτερα, κατά τας οποίας ή ολιγοστεύει ή αυξάνει το σφίγξιμον των ποδαρίων. Tούτο λοιπόν δηλούται εδώ, ότι τόσον ετέντωσαν τους πόδας του Aγίου, ώστε οπού έφθασαν εις τας πέντε τρύπας του ξύλου, ήτοι εσφίγχθησαν με υπερβολήν. Eις την κορυφήν δε του μεγαλομάρτυρος τούτου Pωμανού εγκώμιον έπλεξεν ο ρητορικός του Xρυσορρήμονος κάλαμος, ου η αρχή· «Πάλιν Mαρτύρων μνήμη, και πάλιν πανήγυρις και εορτή πνευματική». (Σώζεται εν τω ε΄ τόμω της εν Eτόνη εκδόσεως.) Πλατύνει δε μάλιστα ο χρυσούς ρήτωρ το θαύμα οπού ηκολούθησεν εις τον Mάρτυρα, το να λαλή καθαρά χωρίς γλώσσης.
|
