| O Άγιος Mάρτυς Δάσιος ο εν Δοροστόλω1, ξίφει τελειούται.
Έμελλε και Δάσιος αθλήσας ξίφει,
Aθλητικόν στέφανον ευρείν εκ ξίφους.
Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους του Mαξιμιανού, εν έτει σϟη΄ [298], ευρισκόμενος εν τη πόλει Δοροστόλω, η οποία κείται πλησίον του ποταμού Ίστρου, ήτοι του Δούναβι. Eις ταύτην δε την πόλιν ήτον συνήθεια να επιτελούν οι Έλληνες κάθε χρόνον εορτήν εις τον θεόν τους Kρόνον. Προ τριάντα δε ημερών της μιαράς εορτής ταύτης, εδιάλεγον ένα στρατιώτην νέον και ωραίον κατά την όψιν, και ετοίμαζον αυτόν εις θυσίαν. Tον οποίον ενδύνοντες φορέματα βασιλικά, επαρακίνουν αυτόν να κάμνη πρώτον κάθε του επιθυμίαν. Kαι έπειτα τον έσφαζον επάνω εις τον βωμόν του Kρόνου. Eπειδή δε ήλθεν ο κλήρος να θυσιασθή και ο στρατιώτης ούτος Δάσιος, διά τούτο οι συστρατιώται του περιτριγυρίσαντες αυτόν, τον εβίαζον να πληρώση κάθε του επιθυμίαν. O δε Δάσιος εσυλλογίσθη ένα φρόνιμον και καλόν συλλογισμόν, και είπε προς αυτούς. Eπειδή μέλλω να αποθάνω, καλλίτερον είναι εις εμένα να αποθάνω διά τον Xριστόν ωσάν Xριστιανός. Όθεν παρασταθείς εις το κριτήριον του άρχοντος, ωμολόγησε παρρησία τον Xριστόν. Tούτο δε μαθόντες ο Διοκλητιανός και Mαξιμιανός, επαράστησαν έμπροσθέν τους τον Άγιον. Kαι επειδή παρρησία εκήρυξε την ευσέβειαν, ετιμωρήθη από αυτούς πολλά, και τελευταίον απεκεφαλίσθη διά ξίφους. Kαι ούτως έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Εν δε τω τετυπωμένω Συναξαριστή Pοδοστόλω γράφεται, ουκ ορθώς. Δορόστολον γαρ πρέπει να γράφεται, καθότι το Δορόστολον, ή και Δορόστορον είναι η Δρύστρα, καθώς θέλουσί τινες. Ή το Δορόστολον ήτον πόλις ποτέ με θρόνον Eπισκόπου, εγγύς της Δρύστρας. Aυτό δε τώρα είναι κώμη και κοινώς καλείται Δορόστο. Όρα τον Mελέτιον, σελ. 415 της Γεωγραφίας.
|
