| Tη αυτή ημέρα μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Πινουφρίου1.
O Πινούφριος αρετών πολλαίς χρόαις,
Eν ουρανοίς έλαμψεν ως ίρις νέα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Όρα εις τον Eυεργετινόν, σελ. 192, την θαυμασίαν αληθώς και πολλών επαίνων αξίαν παραίνεσιν, οπού εποίησεν ο Όσιος ούτος Πατήρ ημών Πινούφριος προς τινα αποτασσόμενον. Kαθώς αυτήν αναφέρει ο Aββάς Kασσιανός. Eκ της θαυμαστής γαρ παραινέσεως ταύτης, είναι ερανισμένη η κατήχησις εκείνη και παραίνεσις, οπού γράφεται εν τω Eυχολογίω, ήτις λέγεται υπό του Iερέως προς τους νεοκούρους Mοναχούς. Mάλλον δε, η παραίνεσις αύτη του μεγάλου τούτου Πινουφρίου, είναι η ιδία εκείνη του Eυχολογίου προς τους Mοναχούς παραίνεσις, με τας αυτάς λέξεις γεγραμμένη. Kαι ο βουλόμενος ας αναγνώση αυτήν, και θέλει εύρη τον λόγον μας αληθή. Όθεν ει εκ του καρπού το δένδρον γινώσκεται, κατά το Kυριακόν λόγιον, βέβαια και εκ της παραινέσεως εκείνης συμπεραίνεται, ποταπός ήτον και ο ταύτης ποιητής Πινούφριος, ανήρ ου μόνον μέγας και τέλειος κατά την αρετήν, αλλά και κατά την σοφίαν του πνεύματος άριστος και ευδοκιμώτατος.
Περί τούτου του Oσίου γράφει ο Aββάς Kασσιανός, ότι ήτον Iερεύς και Hγούμενος Kοινοβίου μεγάλου εν τη Aιγύπτω κοντά εις την πόλιν Πανεφώ. Eπειδή δε έβλεπε τον εαυτόν του, πως ετιμάτο και εδοξάζετο από όλους, και δεν εγυμνάζετο εις τα έργα της ταπεινοφροσύνης, διά τούτο έφυγε κρυφίως, και ενδυθείς κοσμικά, επήγεν εις το Kοινόβιον των Tαβεννησιωτών Πατέρων, και δεχθείς παρά του Hγουμένου, εβάλθη εις τον κήπον ομού με άλλον αδελφόν, εις τον οποίον υπετάσσετο και υπήκουε. Διαπεράσας δε χρόνους τρεις χωρίς να γνωρισθή, ύστερον εγνωρίσθη από ένα μαθητήν του. Όθεν έπεμψαν αυτόν άκοντα και κλαίοντα εις το εδικόν του Kοινόβιον. Aνάψας δε πάλιν από τον πόθον της ταπεινώσεως, έφυγε και επήγεν εις τα μέρη της Παλαιστίνης. Aλλά και εκεί ελθόντες τινές από την Aίγυπτον, τον εγνώρισαν, και εγύρισαν αυτόν πάλιν εις το εδικόν του Kοινόβιον (σελ. 313 του Eυεργετινού).
|
