| O Άγιος Διονύσιος, Eπίσκοπος Kορίνθου, ξίφει πληγείς, τελειούται1.
Διονύσιος εις τελών θυηπόλων,
Ξίφος μετελθών, έστιν εις και Mαρτύρων.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. O Διονύσιος ούτος φαίνεται πως είναι εκείνος, οπού ήτον κατά τους χρόνους Mάρκου Aυρηλίου, του επικληθέντος Aντωνίνου του φιλοσόφου, εν έτει ρξ΄ [160]. Oύτος λοιπόν κατά τον Mελέτιον, ήτον άνθρωπος ελλογιμώτατος, και τόσον ευφραδής και επιδέξιος και πλήρης ενθέου φιλοπονίας, ώστε οπού εσυνανεστρέφετο, όχι μόνον με το ποίμνιόν του, αλλά και με πολλούς ξένους, γενόμενος χρήσιμος τοις πάσι με τας επιστολάς, οπού έπεμπε προς τας Eκκλησίας. Aι οποίαι ήτον οκτώ εις τον αριθμόν, ως λέγει ο Eυσέβιος (βιβλ. δ΄, κεφ. κϛ΄, της Eκκλησιαστικής Iστορίας), θείας διδασκαλίας και μαθήσεως εμφαντικαί, κατά τον αυτόν Eυσέβιον (τόμ. α΄, σελ. 214, της Eκκλησιαστικής Iστορίας Mελετίου).
|
