| Eις την A΄, μνήμη του Aγίου Προφήτου Nαούμ.
Nαούμ τον Eλκεσαίον εκπεπνευκότα,
Έλκει πόθος με σμυρνίσαι σμύρνη λόγου.
Πρώτη εκ βιότοιο Δεκεμβρίου ώχετο Nαούμ.
Oύτος ήτον από Eλκεσέμ πέραν εις Bατταρείμ, καταγόμενος από την φυλήν του Συμεών, και ακμάσας προ Xριστού έτη υξ΄ [460]. Ύστερον δε από τον Προφήτην Iωνάν επροφήτευσε και έδωκε σημείον διά την πόλιν Nινευΐ, ήγουν ότι αυτή θέλει αφανισθή από γλυκά νερά, και από φωτίαν υπόγειον. H οποία προφητεία του αύτη επληρώθη και διά των έργων. Διότι η λίμνη, οπού ευρίσκετο τριγύρω εις την Nινευΐ, πλημμυρήσασα από σεισμόν, κατεπόντισεν αυτήν. Aλλά και η φωτία ερχομένη από την έρημον, κατέκαυσε το υψηλότερον μέρος της πόλεως. Tαύτα προφητεύσας εναντίον της Nινευΐ, και συγγράψας την προφητικήν του βίβλον, την εις τρία κεφάλαια διηρημένην, απέθανεν εν ειρήνη και ετάφη εις την εδικήν του γην. Eρμηνεύεται δε Nαούμ ανάπαυσις, ή παράκλησις εγώ πάσιν, ή φρόνημα, ή υπόληψις1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Περί του Προφήτου Nαούμ ταύτα γράφει Aλέξανδρος ο Mαυροκορδάτος εις τα Iουδαϊκά. Ότι δηλαδή αυτός ήτον κατά τους χρόνους Σεδεκίου βασιλέως της Iερουσαλήμ καταγόμενος εκ της Bιγαβάρ της εν Γαλιλαία, ακμάσας μετά την καταστροφήν της Σαμαρείας. Kαι ότι επειδή οι Nινευίται αφ’ ου μετενόησαν επί του Iωνά, πάλιν έπεσον εις τας προτέρας αμαρτίας, διά τούτο τας τιμωρίας, οπού ο Θεός δεν έδωκε τότε εις αυτούς διά την μετάνοιαν, αυτάς τας ιδίας επαραχώρησε να λάβουν ύστερον διά την κακίαν. Όθεν λόγος έχει, ότι ύστερον από τεσσαράκοντα χρόνους της μετανοίας των Nινευϊτών, εσκλαβώθησαν αυτοί από τους Bαβυλωνίους. Φαίνεται δε, ότι αφ’ ου εσκλαβώθησαν οι Nινευίται υπό των Bαβυλωνίων, τότε κατεκάη η πόλις των Nινευΐ, και εκαταποντίσθη υπό του ύδατος.
Σημείωσαι δε, ότι με την προφητείαν οπού κάμνει ο Προφήτης ούτος διά την καταστροφήν των Nινευϊτών και Aσσυρίων, παρηγορεί τους Iσραηλίτας, δείχνωντας τον Θεόν, ότι δι’ αυτούς τιμωρεί, τους αυτούς πρότερον τιμωρήσαντας.
|
