| O Άγιος Μάρτυς Παππίας, εν θαλάσση βληθείς, τελειούται.
Λούσαι θαλάσσης πικρά λουτρά Παππία,
Και του γλυκασμού της άνω τρυφής τύχης.
Oύτοι οι Άγιοι, εκατάγοντο μεν από την Κόρινθον, ήτον δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου, εν έτει σνα΄ [251]. Διά δε την του Xριστού ομολογίαν και πίστιν πιασθέντες, εφέρθησαν έμπροσθεν εις τον Τέρτιον τον ανθύπατον, όστις είχε την εξουσίαν του Μορέως. Όθεν αφ’ ου ετιμωρήθησαν με πολλάς βασάνους, έλαβεν ο καθ’ ένας από αυτούς διαφορετικόν τέλος του μαρτυρίου. O μεν γαρ Άγιος Ουϊκτωρίνος και Ουΐκτωρ και Νικηφόρος, οι τρεις ομού, εβάλθηκαν μέσα εις γουδίον μεγάλον, και τζακισθέντες όλα τα μέλη του σώματος, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού. O δε Άγιος Κλαύδιος, χείρας και πόδας κοπείς, ετελειώθη. O δε Άγιος Διόδωρος βαλθείς μέσα εις κάμινον πυρός, έλαβε το τέλος του μαρτυρίου. O δε Άγιος Σαραπίνος, με ξίφος απεκεφαλίσθη. Και τελευταίον ο Άγιος Παππίας, ριφθείς εις τον βυθόν της θαλάσσης, τελειούται. Και ούτως έλαβον όλοι παρά Κυρίου τους στεφάνους του μαρτυρίου.
|
