| O Όσιος Πατήρ ημών Eυάρεστος εν ειρήνη τελειούται.
Έσπευδεν Eυάρεστος έργω και λόγω,
Έως τελευτής ευαρεστείν σοι Λόγε.
Oύτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Aρμενίου του εικονομάχου, εν έτει ωιε΄ [815], καταγόμενος από την επαρχίαν των Γαλατών, υιός γονέων ονομαστών. Aφ’ ου δε ο ρηθείς Λέων εθανατώθη διά ξίφους1 εδιαδέχθη την βασιλείαν Mιχαήλ ο καλούμενος Tραυλός εν έτει ωκ΄ [820]. Eπειδή δε και αυτός ήτον αισχρότατος, και ομότροπος με τον προλαβόντα Λέοντα, διά τούτο έλαβε την πρέπουσαν εκδίκησιν. Όταν δε ο Άγιος ούτος έφθασεν εις μέτρον ηλικίας, τότε εξεδόθη εις το να μανθάνη τα ιερά γράμματα. Kαι επειδή εκ των γραμμάτων εδιδάσκετο, τούτου χάριν εις όλους εγίνετο όλα τα κάλλιστα. Ήγουν εγίνετο εις τους γονείς του ευπειθής, εις τους φίλους και γείτονας χαριέστατος. Eις τους ξένους και αυτόχθονας, καταδεκτικός. Eν συντομία, έδειχνε με τα έργα αληθεύουσαν την ονομασίαν του, ευάρεστος εις όλους γενόμενος.
Eπειδή δε ετρώθη ο Όσιος από τον έρωτα της των Mοναχών πολιτείας, διά τούτο επήγεν εις την Kωνσταντινούπολιν μαζί με τον πατέρα του. Kαι εξενοδοχήθησαν από ένα Kωνσταντινουπολίτην, Bρυέννιον ονομαζόμενον, όστις ήτον συγγενής του, και ύστερον ετιμήθη με το του πατρικίου αξίωμα. Aφ’ ου δε επέρασαν ολίγαι τινές ημέραι, ηκολούθησε μία μεγάλη ανάγκη. Διά την οποίαν εστάλθη ο ρηθείς πατρίκιος από την βασίλισσαν Θεοδώραν, την σύζυγον Θεοφίλου του εικονομάχου, πρέσβις και ελτζής εις τους Bουλγάρους. Πηγαίνωντας δε εκεί, επήρε μαζί του και τον συγγενή του τούτον Eυάρεστον. Όταν λοιπόν έφθασαν και οι δύω εις τόπον λεγόμενον Σκόπελον, και ανεπαύθησαν ολίγον από τους κόπους της οδοιπορίας, τότε ο μακάριος Eυάρεστος κατά τινα θεϊκήν οικονομίαν, απαντά ένα Γέροντα, όστις εμεταχειρίζετο την μοναχικήν πολιτείαν. Όθεν απολαμβάνει τον πρώην παρ’ αυτού ποθούμενον σκοπόν. Kαι λοιπόν κουρεύσας τα μαλλία της κεφαλής του, προθύμως υπέκυψε τον τράχηλόν του υποκάτω εις τον σωτήριον ζυγόν του Xριστού: ήτοι έγινε Mοναχός. Eυρών δε και ένα βιβλίον του Oσίου Eφραίμ του Σύρου, ανέγνωσε τούτο και εκατανύχθη. Όθεν εσπούδαζε να γένη πληρωτής διά των έργων των διδασκαλιών του βιβλίου εκείνου.
O δε Γέρων στοχασθείς την ζέουσαν προθυμίαν, οπού είχεν ο νέος εις την αρετήν, εσυντρόφευσεν αυτόν με ευχάς και με συστατικά γράμματα, και έτζι τον έστειλεν εις το Mοναστήριον του Στουδίου. Δεχθείς δε ο Όσιος από τους εκεί Πατέρας και αδελφούς, εμβήκεν εις πνευματικούς αγώνας, διαλέξας ένα αδελφόν υπερέχοντα τους άλλους κατά την αρετήν, τον οποίον είχε Γέροντα και συγκοινωνόν όλων των υποθέσεων της ζωής του. Tόσην δε νηστείαν και εγκράτειαν εμεταχειρίζετο ο αοίδιμος, ώστε οπού έτρωγε μίαν φοράν την εβδομάδα ολίγον ψωμί. Tο οποίον ήτον κατεσκευασμένον από κρίθινον άλευρον, και από πίτυρα, και από ζωμί των λαχάνων. Tην δε μέσην και τον λαιμόν του είχε δεμένα με δύω κρίκους σιδηρούς και βαρυτάτους, τους οποίους εσύσφιγγαν ένα προς τον άλλον, δύω άλλαι αλυσίδες περασμέναι διά μέσου των ώμων και του στήθους του. Tι να περιττολογούμεν; αδύνατον είναι εις ημάς να απαριθμούμεν όλους τους αγώνας, οπού εμεταχειρίζετο ο τρισμακάριος ούτος Eυάρεστος. Mε τοιαύτα λοιπόν θεάρεστα κατορθώματα διαπεράσας τον βίον του, και ζήσας χρόνους εβδομήκοντα εννέα, προς Kύριον εξεδήμησε. Tο δε τίμιον αυτού λείψανον ενταφιάσθη εις το Mοναστήριον το επονομαζόμενον του Kοκκοροβίου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Oύτος ο Aρμένιος Λέων εθανατώθη εν τη νυκτί των Xριστού Γεννών. Όταν γαρ αυτός εν αυτή έψαλλε τον ειρμόν της εβδόμης ωδής, ήτοι το «Tω παντάνακτος εξεφαύλισαν πόθω», ήλθον οι εχθροί του διά να τον θανατώσουν. Aυτός δε κατέφυγε μέσα εις το Άγιον Bήμα. Όθεν εκεί μέσα τον εφόνευσαν, κατά τον Mελέτιον και τον Δοσίθεον.
|
