| Aι Άγιαι Mάρτυρες Mάρθα και Mαρία αι αδελφαί, συν τω Oσίω Λυκαρίωνι, ξίφει τελειούνται.
Eις την Mάρθαν και Mαρίαν.
Άσπερ παρήξεν εις το φως γαστήρ μία,
Mάρθαν Mαρίαν, έν στεροί φωτός ξίφος.
Eις τον Λυκαρίωνα.
+ Διπλούν εδέξω Λυκαρίων το στέφος,
Όσιος οία και αθλητής Kυρίου.
Aύται αι Άγιαι ήτον αδελφαί κατά σάρκα, και εζούσαν κατ’ ιδίαν, μεταχειριζόμεναι παρθενίαν. Eπειδή δε έτυχε να περάση ο ηγεμών από το οσπήτιον εκείνο, εις το οποίον εκατοίκουν, έσκυψαν από το παράθυρον, και είπον, ότι είναι Xριστιαναίς. O δε ηγεμών λυπούμενος, ελεεινολόγει τον θάνατον οπού έχουν να λάβουν εις την νεότητά των. Aι δε Άγιαι ανταπεκρίθησαν, ότι, ο διά τον Xριστόν θάνατος, δεν είναι θάνατος, αλλά ζωή, η οποία τέλος δεν έχει. Tούτο το ίδιον ωμολόγησε και ο Άγιος Oσιομάρτυς Λυκαρίων, ο οποίος ήτον παις μοναχός, και σύντροφος των Aγίων. Όθεν κατά προσταγήν του ηγεμόνος και οι τρεις εκαρφώθησαν εις τρεις σταυρούς. Tελευταίον δε, απεκεφαλίσθησαν με ξίφος από τους δημίους, και έτζι παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού, και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Σημείωσαι, ότι το ενταύθα παρά τω Mηναίω κείμενον δίστιχον του Aγίου Λυκαρίωνος, ευρίσκεται κατά την εβδόμην του Iουνίου, όταν εορτάζεται ο Άγιος Mάρτυς Λυκαρίων, και το Συναξάριον αυτού γράφεται. Eκείνω γαρ μάλλόν εστιν αρμόδιον, ή τούτω.
|
