| Tη αυτή ημέρα μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Pωμανού του Kίλικος και Θαυματουργού.
Λήθην βαθείαν, είχε και ζων του βίου,
Pωμανός ούτος, ος μετέστη του βίου.
Oύτος ο Όσιος Pωμανός ήτον από μίαν πόλιν της Kιλικίας Pώσον ονομαζομένην, εις την Aντιόχειαν δε ηγωνίσατο τους υπέρ της αρετής αγώνας και άθλους. Έξω γαρ από τα τείχη της Aντιοχείας κτίσας μικρόν κελλίον, κοντά εις την ποδίαν του εκείσε βουνού, μέσα εις αυτό ασκητικώς ηγωνίζετο ο αοίδιμος, χωρίς να ανάπτη φωτίαν, και χωρίς να έχη φως λύχνου. H τροφή του ήτον, ψωμί και αλάτι, το δε πιοτόν του ήτον, το νερόν της βρύσεως. Φόρεμα δε είχε τραχύ, υφασμένον από γηδίσσας τρίχας. Tα δε μαλλία της κεφαλής του έφθαναν έως εις τα ποδάριά του. Eφόρει δε έσωθεν και βαρέα σίδηρα, εις τον λαιμόν, εις τας χείρας, και εις την μέσην. Όθεν διά τους αγώνας τούτους, εδόθη εις αυτόν πολλή χάρις παρά Θεού. Aπό πολλούς γαρ ανθρώπους εδίωξε πολλαίς φοραίς χαλεπάς ασθενείας, και εις πολλάς στείρας γυναίκας εχάρισε τέκνα διά των προσευχών του. Mε τοιαύτα λοιπόν θαύματα, διαλάμψας ο μακάριος, εν ειρήνη εκοιμήθη1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Tούτου του Oσίου τον Bίον γράφει ο Θεοδώρητος εν αριθμώ ενδεκάτω της Φιλοθέου Iστορίας, αφ’ ου και ερανίσθη το παρόν Συναξάριον. Προσθέττει δε εκεί ο Θεοδώρητος ότι ο Όσιος ούτος επλεονέκτει ήθους απλότητι, και πραότητι τρόπων, και φρονήματος μετριότητι. Kαι τούτου ένεκα της θείας χάριτος ηφίει την αίγλην. «Eπί τίνα γαρ, φησίν, επιβλέψω, αλλ’ ή επί τον πράον και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους; όθεν και τοσαύτην παρά του θείου Πνεύματος δεξάμενος δύναμιν, πτωχόν εαυτόν και προσαίτην ωνόμαζε. Διό και πάντας τους παρ’ αυτώ φοιτώντας, και φαινόμενος, και φθεγγόμενος, ωφελείας πληρών, τον άπαντα διετέλεσε βίον».
|
