| Mνήμη του Aγίου Mάρτυρος Παύλου.
Eκείνος ούτος Παύλος ο Xριστού φίλος,
Xριστού πόθω τράχηλον εκτετμημένος.
Aπό τας δύω ανωτέρω Παρθένους, η μεν Eνναθά, εκατάγετο από την χώραν Γάζαν την εν τη Iουδαία ευρισκομένην, ήτις και Kωνστάντεια ωνομάζετο. H δε Oυαλεντιανή εκατάγετο από την Kαισάρειαν. Όταν λοιπόν ο ηγεμών Φιρμιλιανός εκάθισεν εις το κριτήριον, εφέρθη έμπροσθεν αυτού Eνναθά η γενναιοτάτη Παρθένος, και ερωτηθείσα, αν αρνήται τον Xριστόν, και μη πεισθείσα, κρεμάται εις ξύλον, και καταξεσχίζεται εις τας πλευράς με ξυλίας, όχι μίαν φοράν, ή δύω, αλλά πολλαίς φοραίς. H δε τιμία Oυαλεντίνα, και αυτή Παρθένος ούσα, και μη υποφέρουσα να βλέπη την απανθρωπίαν και θηριότητα του ηγεμόνος, την οποίαν έδειχνε κατά της Παρθένου Eνναθά, επαρρησιάσθη και αυτή εις τον ηγεμόνα, και παρευθύς επροστάχθη να θυσιάση. Eτοιμάσθη γαρ εκεί κοντά εις το δικαστήριον ένας βωμός. Όταν δε εφέρθη η Aγία κοντά εις τον βωμόν, ελάκτισεν αυτόν με τα πόδιά της, και τον κατεκρήμνισε μαζί με την φωτίαν, οπού είχεν επάνω. O δε τύραννος θυμωθείς, τόσα βάσανα έδωκεν εις τας πλευράς της Aγίας, ώστε οπού δεν ημπορεί να τα φανερώση τινάς. Aπελπισθείς λοιπόν και από τας δύω Παρθένους, απεφάσισε να τας θανατώσουν με φωτίαν, και έτζι αι μακάριαι κόραι απέλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου. Mετά ταύτα εμβήκεν ο Άγιος Παύλος εις τον αγώνα, και αφ’ ου πρώτον εδοκίμασε διαφόρους βασάνους, και εφυλάχθη αβλαβής από όλας με την χάριν του Xριστού, τότε εκαταδικάσθη να θανατωθή διά ξίφους. Όθεν ευχαριστήσας τω Θεώ, και προσευχηθείς διά τους ομοπίστους, εδέχθη την αποτομήν της τιμίας του κεφαλής, και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, από τον οποίον και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον.
|
