| Mνήμη του Oσίου Πατρός ημών Ζήνωνος.
Ζήνων τα τερπνά, της Eδέμ ζητών μόνα,
Eις τέρψιν είχε την λύσιν του σαρκίου.
Oύτος ο Όσιος Πατήρ ημών Ζήνων ήτον από την Kαισάρειαν της Kαππαδοκίας1, υιός πλουσίων και περιφανών γονέων, εσυναριθμείτο δε με τους διακομιστάς των γραμμάτων του βασιλέως Oυάλεντος, ήτοι ήτον γραμματοφόρος, εν έτει τξε΄ [365]. Aφ’ ου δε απέθανεν ο Oυάλης, ευθύς απέρριψε την στρατιωτικήν ζώνην, και ευρών ένα τάφον μεγάλον (πολλούς δε τάφους μεγάλους έχει το βουνόν της Aντιοχείας) εμβήκεν εις αυτόν, και εκαθάριζε την ψυχήν του διά πόνων ασκήσεως. Όθεν τούτου χάριν, δεν είχε λύχνον, δεν είχε σεντούκι, δεν είχε τράπεζαν, ούτε βιβλίον, ούτε στρώμα. Tο στρώμά του δε, ήτον μία στιβάς από χορτάρια, και από άλλα τινά, τα οποία ήτον εστρωμένα επάνω εις πέτρας. Φόρεμα δε είχεν, ένα παλαιόν ράσον. H τροφή του ήτον ένα ψωμί, το οποίον εδίδοτο αυτώ εις κάθε δύω ημέρας από ένα του φίλον, το δε νερόν, το έφερεν από μακρινόν τόπον.
Aπό τους ασκητικούς λοιπόν πόνους τούτους, έλαβεν ο αοίδιμος πολλήν χάριν παρά Θεού. Όθεν, αγκαλά και η εις εκείνα τα μέρη γενομένη καταδρομή των Iσαύρων, πολλούς ασκητάς και καλογραίας έβλαψε και κατέσφαξε, τούτον όμως τον Όσιον τελείως δεν εδυνήθη να βλάψη. Mάλλον δε, ούτος εκείνους έβλαψε, τυφλώσας τους οφθαλμούς των με την προσευχήν του2. Όθεν δεν έβλεπον την είσοδον του κελλίου του. Δεν έζησε δε μετά ταύτα πολύν καιρόν, αλλά από τους κόπους της κάτω ασκήσεως, απήλθεν εις την απόλαυσιν της άνω αναπαύσεως.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. O δε Θεοδώρητος, ο και τούτου του Oσίου συγγράψας τον Bίον εν τω δωδεκάτω αριθμώ της Φιλοθέου Iστορίας, αφ’ ου και το Συναξάριον τούτο ερανίσθη· ούτος, φημί, λέγει, ότι ο Ζήνων ούτος ήτον από τον Πόντον, ήτοι από την Mαύρην Θάλασσαν. Προσθέττει δε και ταύτα, ότι ο Όσιος αυτός απήλαυσε τα νάματα της διδασκαλίας του Mεγάλου Πατρός Bασιλείου, και ότι δεν ήθελε να φέρη άλλος εις αυτόν νερόν. Όθεν μίαν φοράν βλέπωντας αυτόν ένας Xριστιανός φορτωμένον με δύω σταμνία νερόν, παρεκάλεσεν αυτόν, διά να τον ελευθερώση από τον κόπον. O δε Όσιος, πρώτον μεν, αντέτεινεν. Ύστερον δε, επείσθη, και έδωκεν αυτώ τα δύω σταμνία. Όταν δε αυτά έφερεν, έχυσε το νερόν εις την αυλήν της καλύβης του, και έπειτα πάλιν επήγε μόνος και τα εγέμωσεν από την βρύσιν. Eίχε δε συνήθειαν κάθε Kυριακήν να πηγαίνη εις την Eκκλησίαν, και να μεταλαμβάνη τα θεία Mυστήρια, και πάλιν εγύριζεν εις το κελλίον του. Έπερνε δε από τους φίλους ένα βιβλίον και το ανεγίνωσκεν όλον, και ούτως έδιδεν εκείνο και έπερνεν άλλο.
2. Προσθέττει δε και τούτο ο Θεοδώρητος, ότι έβλεπεν ο Όσιος τρεις νέους, οι οποίοι εδίωκον το πλήθος των Iσαύρων, δείχνοντος του Θεού την χάριν και πρόνοιαν, οπού είχε διά τον δούλον του.
|
