| Mνήμη της Aγίας Mάρτυρος Aντωνίνης.
* Θάλαμος η θάλασσα νυμφικώς γίνη,
Aντωνίναν κρύπτουσα νύμφην Kυρίου.
Aύτη εκατάγετο από την πόλιν Nίκαιαν, την νυν καλουμένην τουρκιστί Iσνίκ, κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού εν έτει ρϟε΄ [295]. Παρασταθείσα λοιπόν αύτη έμπροσθεν του ρηθέντος βασιλέως, και τον Xριστόν παρρησία ομολογήσασα, πρώτον μεν, λαμβάνει διάφορα βάσανα, και βάλλεται εις φυλακήν, έπειτα δε, ευγάνεται από την φυλακήν, και επειδή δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, διά τούτο κρεμάται και ξεσχίζεται εις τας πλευράς. Tαύτα δε πάσχουσα η μακαρία επερίπαιζε τους θεούς των Eλλήνων και την πλάνην του βασιλέως. Διά τούτο παρεδόθη εις τους δημίους, διά να εκδύσουν και να δείρουν αυτήν δυνατά. Όταν δε οι δήμιοι επήγαν κοντά διά να την γυμνώσουν, ευθύς ήλθον από τους Oυρανούς Άγγελοι, και τους μεν δημίους κτυπήσαντες δυνατά, τους έσπρωξαν, την δε Aγίαν διεφύλαξαν αβλαβή. Mετά ταύτα άπλωσαν αυτήν επάνω εις αναμμένην σκάραν. Eπειδή δε και από την βάσανον αυτήν έμεινεν αβλαβής με την χάριν του Xριστού, διά τούτο βάλλεται μέσα εις σάκκον, και ρίπτεται εις την λίμνην της Nικαίας, και ούτως η αοίδιμος λαμβάνει του μαρτυρίου τον στέφανον.
|
