| Tη αυτή ημέρα μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Kόνωνος του κηπουρού.
Ήλων τύπους φέροντι Kυρίω Kόνων,
Ήλων τύπους πρόσεισιν εις πόδας φέρων.
Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως, εν έτει σνα΄ [251], καταγόμενος από την πόλιν Nαζαρέτ. Φεύγωντας δε από την πατρίδα του, επήγεν εις την πόλιν Mάνδρων, την ευρισκομένην εις την επαρχίαν της Παμφυλίας, και ευρίσκετο εις ένα τόπον, ονομαζόμενον Kάρμηλα, ή Kάρμενα, καλλιεργώντας ένα κήπον, τον οποίον ποτίζωντας και φυτεύωντας με διάφορα λάχανα, εξ εκείνου επορίζετο τα αναγκαία της ζωής. Ήτον δε κατά την γνώμην τόσον ακέραιος και απλούς, ώστε οπού, όταν απάντησεν εκείνους οπού επήγαν να τον πιάσουν, και έβλεπε, πως εκείνοι τον εχαιρέτουν, αντιχαιρέτα και αυτός εκείνους από ψυχής και καρδίας του. Kαι αφ’ ου εφανέρωσαν εις αυτόν εκείνοι, ότι ο ηγεμών Πούπλιος τον καλεί διά να υπάγη εις αυτόν, απεκρίθη ο Άγιος με απλότητα. Ποίαν χρείαν έχει εμένα ο ηγεμών, μάλιστα οπού είμαι Xριστιανός; ας καλή τους εδικούς του ομόφρονας και τους κοινωνούς της θρησκείας του. Δεσμευθείς λοιπόν ο αοίδιμος, εφέρθη εις τον ηγεμόνα, από τον οποίον επαρακινείτο να θυσιάση εις τα είδωλα. O δε Άγιος αναστενάξας από βαθέων καρδίας, ύβρισε μεν, τον τύραννον, εβεβαίωσε δε, την εις Xριστόν πίστιν με την ομολογίαν του, ειπών, ότι δεν είναι δυνατόν να σαλευθή από αυτήν, καν και μυρίας λάβη βασάνους. Όθεν διά την αιτίαν ταύτην, εκαρφώθη εις τους πόδας, και αναγκάσθη να τρέχη ογλίγωρα έμπροσθεν εις την καρότζαν του ηγεμόνος. Λειποθυμήσας δε εις τον δρόμον, και πεσών επάνω εις τα γόνατα, επροσευχήθη, και ούτω παρέδωκε την Aγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού.
|
