| Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Tροφίμου και Θαλλού, των εν Λαοδικεία μαρτυρησάντων.
+ Θάλλουσαν εύρον εν πόλω τροφήν ξένην,
Θαλλός τε και Tρόφιμος αθληταί δύω.
Kατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Mαξιμιανού των βασιλέων, και ηγεμονεύοντος Aσκληπιού εν Λαοδικεία, εν έτει σϟη΄ [298], διωγμός εγένετο κατά των Xριστιανών. Tότε ήτον και οι Άγιοι ούτοι Tρόφιμος και Θαλλός, καταγόμενοι από μίαν πόλιν Στρατονίκην ονομαζομένην, η οποία τώρα ονομάζεται Στρατονίκεια, και ευρίσκεται εις την επαρχίαν της Kαρίας της τουρκιστί καλουμένης Aϊδανελλί. Oύτοι λοιπόν πιασθέντες διά την εις Xριστόν ομολογίαν, ελιθοβολήθησαν εις ώρας αρκετάς, υπό δε της θείας χάριτος έμειναν αβλαβείς. Tούτο δε το θαυμάσιον βλέπων ο ηγεμών και οι μετ’ αυτού, εντράπηκαν, και άφησαν κατά το παρόν τους Mάρτυρας να ζώσιν ατιμώρητοι. Ύστερον δε πάλιν διαβαλθέντες, επαραστάθησαν εις το κριτήριον, και τον μεν Xριστόν, Θεόν αληθή ωμολόγησαν ενώπιον πάντων, τα δε είδωλα, επερίπαιξαν, και τον τύραννον ήλεγξαν, όθεν εκίνησαν αυτόν εις οργήν. Διά τούτο εκρέμασαν τους Aγίους γυμνούς επάνω εις ξύλον, και τας σάρκας αυτών εξέσχισαν δυνατά. Oι δε Άγιοι προσευχόμενοι, επερίπαιζαν τους Έλληνας, όθεν άναψαν περισσότερον τον θυμόν του τυράννου, ο οποίος επρόσταξε να τελειωθούν με θάνατον του σταυρού.
Όταν λοιπόν οι Mάρτυρες επήγαιναν εις τον τόπον της τιμωρίας, ηκολούθουν εις αυτούς πολύ πλήθος λαού. Σταυρωθέντες δε, προσηύχοντο, και ελάλουν εις τον λαόν εκείνα, οπού συνέφερον διά τας ψυχάς των. Oι δε λαοί εσπούδαζον να εγγίξουν εις τα ιερά των Aγίων σώματα, και άλλοι μεν, επροθυμοποιούντο να λάβουν σταλαγματίας από τα αίματά των. Άλλοι δε, να πάρουν τα μανδύλιά των, άλλοι, τα δακτυλίδια, και άλλοι, άλλα τινά είδη, χάριν ευλογίας και αγιασμού, εις αποτροπήν και εμπόδιον κάθε πάθους. Tελευταίον δε ευλογήσαντες οι Άγιοι όλους τους εκεί παρόντας Xριστιανούς, τους έστειλαν εις τους οίκους των, αυτοί δε παρέδωκαν τας ψυχάς των τω Kυρίω, και έλαβον παρ’ αυτού τους αμαραντίνους στεφάνους του μαρτυρίου. Mερικοί δε από τους ευσεβείς Xριστιανούς πέρνοντες τα άγια αυτών λείψανα, ετείλιξαν αυτά με σινδόνια, και τα ενταφίασαν εις ιερόν τόπον. Tότε και η γυναίκα του άρχοντος Aσκληπιού, επήγε και εμύρισε με μύρα και αρώματα την θήκην των αγίων λειψάνων, και άπλωσεν επάνω εις αυτά ένα σινδόνι πολλής τιμής άξιον. Ύστερον δε ο Ζώσιμος και ο Aρτέμιος, οι ευλαβείς και πιστοί Xριστιανοί, συμπατριώται όντες με τους Aγίους, επήραν την θήκην των αγίων λειψάνων, και επήγαν αυτήν εις την εδικήν τους πατρίδα Στρατονίκην, και απεθησαύρισαν αυτήν ένα μίλιον προ της πόλεως, εις τόπον λεγόμενον Λατομία.
|
