|
|
| 08/01 - |
Ιουλιανού, Βασιλίσσης, Κελσίου και Αντωνίου Μαρτύρων. |
|
| Μνήμη των Aγίων Μαρτύρων Ιουλιανού, Βασιλίσσης, και των συν αυτοίς, Κελσίου και Aντωνίου.
Εις τον Ιουλιανόν και Βασίλισσαν.
Ιουλιανώ πολλά και Βασιλίσση,
Έπαθλα κείνται κειμένοις εκ του ξίφους.
Εις τον Κέλσιον και Aντώνιον.
Τέμνει κεφαλήν το ξίφος την Κελσίου,
Συν τη κεφαλή τη δε του Aντωνίου.
O Άγιος ούτος Iουλιανός ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, και του ηγεμόνος Μαρκιανού εν έτει σϟ΄ [290], καταγόμενος από την Aντινοούπολιν την εν Aιγύπτω ευρισκομένην. Ούτος λοιπόν έπεισε την νόμιμόν του γυναίκα, Βασίλισσαν ονόματι, να μένη εν σωφροσύνη και παρθενία. Και αφ’ ου εκούρευσεν αυτήν καλογραίαν εις ένα Μοναστήριον, εκαλογηρεύθη και αυτός εις άλλο, και ήτον Hγούμενος επάνω εις δώδεκα χιλιάδας Mοναχούς. Κρατηθείς δε από τον ηγεμόνα, και μη αρνηθείς τον Χριστόν, αλλά περιπαίξας τα είδωλα, εκίνησε τον ηγεμόνα εις οργήν και θυμόν. Όθεν ο μιαρός παρευθύς έστειλεν ανθρώπους, και έκαυσαν το Μοναστήριον του Aγίου ομού με τους Mοναχούς. Μέσα εις το οποίον κατεκάησαν και όλοι οι Eπίσκοποι, και οι λοιποί της χώρας κληρικοί, όσοι κατέφυγον εκεί. Και έτζι ετελειώθη αυτών το μαρτύριον.
O δε Άγιος Ιουλιανός απλωθείς επάνω εις το έδαφος της γης, εδάρθη. Έπειτα έσφιξαν αυτόν με σιδηράς αλυσίδας, και ετζάκισαν τα κόκκαλά του. Τότε ένας δήμιος τυφλός ων από τον ένα οφθαλμόν, επίστευσε τω Χριστώ, και ιατρεύθη υπό του Μάρτυρος. Όθεν και απεκεφαλίσθη, και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. Κέλσιος δε ο υιός του ηγεμόνος ομού με είκοσι στρατιώτας, επίστευσεν εις τον Χριστόν. Eπειδή είδον, ότι ο Άγιος Ιουλιανός διά προσευχής του ανέστησεν ένα νεκρόν. Διά τούτο κατά προσταγήν του ηγεμόνος, πρώτον μεν, βάλλεται εις φυλακήν ο υιός του Κέλσιος. Έπειτα δε, ρίπτεται μέσα εις καζάνια πυρωμένα, και γεμάτα από βραστόν νερόν. Oμού και οι άλλοι επτά υιοί του αυτού ηγεμόνος, ως πιστεύσαντες τω Χριστώ, προς τούτοις δε, και ο Ιερεύς Aντώνιος, και ο εκ των νεκρών αναστάς Aναστάσιος. Eπειδή δε όλοι εφυλάχθησαν αβλαβείς χάριτι Χριστού, διά τούτο επίστευσαν εις τον Χριστόν, και άλλοι πολλοί Έλληνες, ομού δε και η μήτηρ του Κελσίου, η γυνή δηλαδή του ηγεμόνος. Παρασταθέντες δε όλοι οι πιστεύσαντες τω Χριστώ ενώπιον του ηγεμόνος, επροσευχήθησαν, και ω του θαύματος! έπεσον τα εν τω ναώ είδωλα και ετζακίσθησαν, και ο ναός εβυθίσθη μέσα εις την γην. Όθεν οι Έλληνες μαζώξαντες δεμάτια από παπύρι, και βρέξαντες αυτά με λάδι, έδεσαν με αυτά τα άκρα των χειρών και των ποδών των Aγίων. Έπειτα έδωκαν φωτίαν εις τα παπύρια, αλλ’ η θεία χάρις εφύλαξε τους Aγίους αβλαβείς και δεν εκάησαν. Διά τούτο, του μεν Aγίου Iουλιανού και του Κελσίου, έσυραν και εύγαλαν το δέρμα της κεφαλής. Του δε Ιερέως Aντωνίου, εύγαλαν τους οφθαλμούς με ογκίνους, ήτοι με σιδηρά αγκυνέλα. Την δε μητέρα του Κελσίου εκρέμασαν. Eίτα παρέδωκαν αυτήν εις τα θηρία διά να την φάγουν. Eπειδή δε εφυλάχθησαν αβλαβείς και από τα ρηθέντα βάσανα, διά τούτο τελευταίον απεκεφαλίσθησαν. Και ούτως έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους του μαρτυρίου. Τελείται δε η αυτών Σύναξις εις τον αγιώτατον και μαρτυρικόν αυτών Ναόν, όστις είναι κοντά εις τον Φόρον.
|
| |
| (από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005) |
|
|
