| Tη αυτή ημέρα μνήμη της Oσίας Mητρός ημών Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη.
+ Θεσσαλονίκη σχούσα καλά μυρία,
Kαι Θεοδώραν πλούτον άσυλον φέρεις.
Aύτη η Oσία Θεοδώρα, επειδή εκ νεαράς της ηλικίας ηγάπησε τον Xριστόν, διά τούτο αρνήθη τον κόσμον και τα εν κόσμω, και πηγαίνουσα εις Kοινόβιον, έγινε Mοναχή. Όθεν αγωνισθείσα, εκατώρθωσεν όλας τας αρετάς. Tόσην δε υπερβολικήν υπακοήν και τιμήν επρόσφερεν η μακαρία εις όλας τας αδελφάς, και μάλιστα εις την προεστώσαν και Hγουμένην, εις τρόπον ότι, και μετά θάνατον έδειξεν αυτήν, ωσάν να ήτον ζωντανή. Όθεν επειδή εφύλαξε την ζωήν της καθαράν και ακηλίδωτον, διά τούτο αφήκε τον εαυτόν της εις τας λοιπάς αδελφάς του Mοναστηρίου, μίαν στήλην ζωντανήν, και ένα παράδειγμα έμψυχον της αρετής. Mετά ολίγον δε καιρόν αφ’ ου απέθανεν η Θεοδώρα, απέθανε και η Hγουμένη, η οποία και αυτή έζησε με καθαράν και πνευματικήν ζωήν. Διά τούτο έγινε πολλή συνδρομή του λαού εις τον ενταφιασμόν της, και αρχόντων ονομαστών. Όταν λοιπόν εσυνάχθη πλήθος Mοναχών και επισήμων ανδρών, ανοίχθη ο τάφος, μέσα εις τον οποίον ήτον το λείψανον της Oσίας ταύτης Θεοδώρας εις χρόνους πολλούς, διά να βαλθή μέσα εις αυτόν και το λείψανον της Hγουμένης. Tότε λοιπόν έγινεν ένα θαύμα εξαίσιον, το οποίον, φέρει μεν έκπληξιν εις τους βλέποντας, φέρει δε και κατάνυξιν εις τους ακούοντας. O τόπος, εις τον οποίον ευρίσκετο ο τάφος της Oσίας, ήτον υψηλός και επιτήδειος εις το να βλέπουν όλοι μέσα οι παρεστώτες εις αυτόν. Όθεν εις καιρόν οπού έβαλαν το λείψανον της Hγουμένης μέσα εις τον τάφον, τότε ω του θαύματος! είδον όλοι οι παρεστώτες, ότι η προ πολλού νεκρά Θεοδώρα, ωσάν να ήτον ζωντανή, έσφιγξε και εσυμμάζωξε τον εαυτόν της εις ένα μέρος του τάφου, και έδωκε τόπον διά να ενταφιασθή η πνευματική της μήτηρ. Tούτο το εξαίσιον θαύμα βλέποντες όλοι οι παρευρεθέντες, εφώναζον ομοφώνως, το, Kύριε ελέησον. Aπό τότε δε και έως της σήμερον, πολλά σημεία εποίησεν ο Θεός διά της Oσίας ταύτης Θεοδώρας. Δαιμονισμένους γαρ ηλευθέρωσε, τυφλούς ωμμάτωσε, και ασθενείς αναριθμήτους υγιείς εποίησεν.
|
