| Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Στεφάνου, του κτίσαντος την Μονήν του Χηνολάκκου1.
Τω Χηνολάκκου την Μονήν δειμαμένω.
Θείω Στεφάνω λάκκος ωρύχθη τάφου.
Oύτος ήτον από τα μέρη της Aνατολής ευγενής κατά το γένος, καθώς ήτον και ο δίκαιος Ιώβ. Eξ αρχής δε ηγάπησε την ασκητικήν ζωήν, και επήγεν εις τα Μοναστήρια και ασκητήρια των οσίων Πατέρων, τα ευρισκόμενα εις τον Ιορδάνην και εις την έρημον, τόσον του Aγίου Ευθυμίου, όσον και του Aγίου Σάββα και Θεοδοσίου. Και αφ’ ου έμαθε κάθε Μοναστηρίου την πολιτείαν, ύστερον επήγεν εις την Κωνσταντινούπολιν, κατά τους χρόνους Λέοντος Ισαύρου του εικονομάχου, εν έτει ψιϛ΄ [716]. Eφιλοξένησε δε αυτόν ο τότε αγιώτατος Πατριάρχης Γερμανός, κοντά εις τον οποίον έμεινεν ο Όσιος μερικόν καιρόν. Πολλά δε ωφεληθείς από αυτόν, και λαβών συμβουλήν παρ’ αυτού, τι αγαθόν να κάμη, διεπέρασε την ζωήν του εις τον τόπον εκείνον, όπου τώρα ευρίσκεται το παρ’ αυτού συστηθέν Μοναστήριον. Eις το οποίον συναθροίσας πλήθος Mοναχών, και διοικήσας αυτούς εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, τους ανεβίβασεν εις τελειότητα και εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού. Καλώς λοιπόν πολιτευσάμενος ο αοίδιμος, και της μελλούσης δόξης και μακαριότητος από εδώ ακόμη τους αρραβώνας λαβών, απέταξεν από τας κάτω οικίας εις τας άνω και ουρανίας μονάς. Την δε αγίαν αυτού ψυχήν άξιοί τινες εθεώρησαν, ότι ανέβαινε μετά δόξης και προπομπής εις τα ουράνια, καθώς πάλιν αυτοί οι ίδιοι το εδιηγήθησαν.
|
