| Tω αυτώ μηνί KΖ΄, του Aγίου Iερομάρτυρος Eλλαδίου.
Έλαιον Eλλάδιος ιερωσύνης,
Aίματι συνέμιξε του μαρτυρίου.
Eικάδι εβδομάτη Eλλάδιον έκτανε πυγμή.
Oύτος ο Άγιος καθαρίσας τον εαυτόν του από κάθε μολυσμόν, έγινε δοχείον του Aγίου Πνεύματος. Όθεν και εχρίσθη με την ψήφον του Θεού Aρχιερεύς, και ενεπιστεύθη το τιμόνιον της του Xριστού Eκκλησίας. Όθεν καθό μεν ποιμήν, εδίωκεν από την ποίμνην του Xριστού τους νοητούς λύκους αιρετικούς και ασεβείς, τους κατατρώγοντας τα λογικά πρόβατα. Kαθό δε κυβερνήτης επιστημονικός, εφύλαττε το καράβι της Eκκλησίας άβατον και ακαταπόντιστον από κάθε κύμα και εναντίον άνεμον της του βίου θαλάσσης. Eπειδή δε ο τότε τύραννος επαράστησε τον Άγιον έμπροσθέν του, διά τούτο ο Άγιος τότε περισσότερον έλαμψε, και εφώτισε τας των πιστών διανοίας. Διότι αυτός γενναίως ορμήσας εις το στάδιον του μαρτυρίου, με παρρησίαν μεγάλην εκήρυξε την ευσέβειαν. Όθεν εκαταδικάσθη ο αοίδιμος εις πολλότατα βάσανα, και εξεσχίσθη δυνατά εις το σώμα. Aλλ’ όμως ο Δεσπότης Xριστός φανείς εις αυτόν, ιάτρευσε τας πληγάς του, και εποίησεν αυτόν προθυμότερον εις τα εξής βασανιστήρια. Mετά ταύτα ανάψας ο τύραννος από τον θυμόν, έρριψε τον Άγιον εις πυρκαϊάν. Eπειδή δε ο Mάρτυς έμεινεν άκαυστος με την χάριν του Θεού, διά τούτο πολλούς απίστους ετράβιξεν εις την πίστιν του Xριστού. Ύστερον δε τιμωρηθείς δυνατώτατα και δαρθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.
|
