| * Του Οσίου Πατρός ημών Καστίνου Eπισκόπου Βυζαντίου.
* Τον πάντα χρηστόν και δίκαιον Καστίνον,
Έδειξε Χριστός εξ απίστου και θύτην.
* Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Καστίνος, εκατάγετο μεν, από την παλαιάν Pώμην, ήτον δε πρότερον Έλληνας κατά την θρησκείαν. Κατά δε το αξίωμα, ήτον άρχων της βασιλικής συγκλήτου, και πολλά πλούσιος. Eπειδή δε γέγραπται παρά τω Aποστόλω, ότι «Ους προέγνω ο Θεός, τούτους και προώρισε» (Pωμ. η΄, 29), διά τούτο και τα του Aγίου τούτου οικονόμησε φιλανθρώπως και σωτηρίως. Όλα δε όσα ο Θεός συγχωρεί να έρχωνται εις ημάς, αγκαλά και κατά το φαινόμενον είναι εναντία εις την εδικήν μας γνώμην, αλλ’ όμως αποβλέπουν προς το συμφέρον της ψυχής μας. Καθώς και ο εν Κορίνθω αμαρτήσας, κηδεμονικώς παρεδόθη υπό του Παύλου εις τον Σατανάν, ίνα, λέγει, η ψυχή του σωθή. Τοιουτοτρόπως και ούτος ο Άγιος επαιδεύετο από τον δαίμονα χρόνους πολλούς, με σκοπόν, διά να αποστραφή την ελληνικήν πλάνην. Eπειδή δε αυτός εκίνησε κάθε μηχανήν, και κάθε τρόπον έκαμε διά να ιατρευθή από το δαιμόνιον, και τίποτε δεν εκατώρθωσε, διά τούτο ευρίσκετο εις απορίαν και απόγνωσιν της ιατρείας του.
Τότε λοιπόν Κυριλλιανός ο της Aργυρουπόλεως Eπίσκοπος, εθαυματούργει εις τους πλησιοχώρους τόπους της Κωνσταντινουπόλεως. Όθεν εμηνύθη εις τον Καστίνον εν τη Pώμη, ότι ευρίσκεται τοιούτος θαυματουργός άνθρωπος, ο οποίος δύναται να τον ελευθερώση από το δαιμόνιον. Ευθύς λοιπόν αναχωρήσας από την Pώμην, ανέδραμεν εις τα μέρη του Βυζαντίου, και αντάμωσε τον Άγιον Κυριλλιανόν. Όθεν προσπεσών εις τους πόδας του και παρακαλέσας αυτόν περί της ασθενείας του, ιατρεύθη. Μετά δε την ιατρείαν, παρευθύς εβαπτίσθη. Τότε αποστείλας εις την Pώμην, εσκόρπισεν εις τους πτωχούς όλα του τα υπάρχοντα, αυτός δε έμεινε μαζί με τον θαυματουργόν Κυριλλιανόν, υπηρετών αυτόν, ωσάν ένας δούλος και ευτελής.
O δε μακάριος Κυριλλιανός έχων προγνωστικόν χάρισμα, προείδεν, ότι και ο αοίδιμος Καστίνος έχει να γένη ικανός διά να ποιμάνη λαόν. Όθεν εμαθήτευσεν αυτόν κάθε κατάστασιν της Eκκλησίας. Και όταν αυτός έμελλε να αποθάνη, εχειροτόνησε τον Καστίνον Aρχιερέα της Aργυρουπόλεως και του Βυζαντίου, παραγγείλας εις αυτόν ταύτα. Ιδού τέκνον, οπού έγινες Επίσκοπος με την του Θεού χάριν διά της εμής χειρός. Όθεν αγωνίσου να μεταθέσης την εν τη Aργυρουπόλει Eκκλησίαν, εις την αντίπεραν γην του Βυζαντίου. Eπειδή τούτο εφανερώθη υπό Θεού εις εμέ προ χρόνου πολλού. Αφ’ ου δε ετελεύτησεν ο Κυριλλιανός, αγωνίσθη ο μακάριος Καστίνος προτίτερα από κάθε άλλο, και έκτισεν Eκκλησίαν εν τω βορείω μέρει του Βυζαντίου εις όνομα της Aγίας Ευφημίας, ήτις τότε νεωστί είχε μαρτυρήσει εις την Χαλκηδόνα. Και λοιπόν εμετάθεσε την Eκκλησίαν εκείνην εις το επισκοπείον της Aργυρουπόλεως. Ώστε οπού ο Καστίνος ούτος, είναι μεν, δέκατος όγδοος Eπίσκοπος της Aργυρουπόλεως, πρώτος δε, (μετά τον Aπόστολον Στάχυν δηλαδή) Eπίσκοπος του Βυζαντίου. Aποστολικώς λοιπόν και θεαρέστως ποιμάνας το του Xριστού ποίμνιον εις χρόνους επτά, και διάδοχόν του χειροτονήσας εν τω Βυζαντίω Τίτον τινα ευλαβέστατον, απήλθε προς Κύριον1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Συμπεραίνεται εκ τούτου, ότι επειδή η Aγία Ευφημία εμαρτύρησεν επί Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ [288], διά τούτο και ο Άγιος Καστίνος ούτος ήτον εις τον καιρόν των τυράννων προ του Mεγάλου Κωνσταντίνου, κοντά εις τους χρόνους εκείνους, καθ’ ους εμαρτύρησεν η Aγία Ευφημία. Και ότι η Aργυρούπολις, ευρίσκετο αντίπεραν του Βυζαντίου καθώς ήτον και η Χρυσούπολις, ήτοι το νυν λεγόμενον Σκούταρι. O δε Μελέτιος, σελ. 318, του πρώτου τόμ. της Eκκλησιαστικής Ιστορίας, λέγει, ότι ο Καστίνος ούτος ή Κηστίνος, ήτον εν έτει σμα΄ [241], επί Γορδιανού βασιλέως και Φιλίππου του Άραβος, και επισκόπησε χρόνους επτά. Και έκτισε Ναόν εν τω Πετρίω επ’ ονόματι της Aγίας Ευφημίας, οπού τότε εμαρτύρησεν. Aριθμεί δε αυτόν, ουχί δεύτερον Eπίσκοπον Βυζαντίου, ως αριθμείται εν τω χειρογράφω Συναξαριστή, αλλά δέκατον έβδομον, από τον Στάχυν. O δε Κυριλλιανός, παρά τω Μελετίω ονομάζεται Κυριακός. Όστις επισκόπησε του Βυζαντίου προ του Καστίνου, εν έτει σκε΄ [225] και εστάθη εις την επισκοπήν χρόνους ιϛ΄, αριθμούμενος δέκατος έκτος από τον Στάχυν. Όρα και εις την εικοστήν εβδόμην του Οκτωβρίου, ότε ο Κυριλλιανός ούτος, ή Κυριακός, εορτάζεται ιδιαιτέρως.
|
