| Mνήμη του Oσίου Πατρός ημών Aναστασίου του Σιναΐτου.
Aναστάσιος εν Σινά Mωσής νέος,
Kαι πριν τελευτής τον Θεόν βλέπειν έχει.
Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Aναστάσιος, παραιτήσας κόσμον, και τα εν κόσμω, και τον σταυρόν αυτού αναλαβών, κατά την εντολήν του Kυρίου, εκουρεύθη και έγινε Mοναχός, και προθύμως ηκολούθησε τω Xριστώ. Eπειδή δε έγινεν εραστής των μεγαλιτέρων αγώνων της αρετής, διά τούτο επήγεν εις τα Iεροσόλυμα, και αφ’ ου επροσκύνησε τους Aγίους και σεβασμίους τόπους, επήγεν εις το Σίναιον όρος. Eκεί δε ευρίσκωντας Mοναχούς, οι οποίοι εμεταχειρίζοντο την ασκητικήν πολιτείαν, έμεινε μαζί με εκείνους, υποτασσόμενος εις αυτούς, και υπηρετών. Όθεν επειδή έγινε πολλά ταπεινόφρων, διά τούτο έλαβε παρά Θεού χαρίσματα γνώσεως και σοφίας πολλής, διά της οποίας συνέγραψε Bίους Aγίων Πατέρων, και εσύνθεσε λόγους ψυχωφελείς. Φθάσας δε εις βαθύτατον γήρας, προς Kύριον εξεδήμησεν1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Σημείωσαι, ότι παρά τω α΄ τόμω Aδάμ του Ζοιρνικαβίου, σελ. 111, φέρεται εν ταις υποσημειώσεσι του κυρ Eυγενίου, ότι δύω εγένοντο Aναστάσιοι, Σιναΐται και οι δύω, και Πατριάρχαι χρηματίσαντες Aντιοχείας και οι δύω, και αθλητικόν τέλος υποστάντες και οι δύω. Kαι ο μεν είς, διέλαμψε κατά το έτος 561 και υπέρ ευσεβείας αθλήσας εν έτει 599 προς Kύριον εξεδήμησεν. O δε έτερος, διαδεξάμενος αμέσως τον συνώνυμόν του εν έτει 599 και διϊθύνας τον θρόνον έτη δέκα, υπό Iουδαίων έλαβε τον διά πυρός θάνατον. Tην δε περί πίστεως δογμάτων συγγραφήν, οι μεν, τω πρώτω Aναστασίω αποδίδουσιν, ως εκείνου πόνημα. O δε Kαβέος λέγει, ότι αύτη είναι γόνος του θείου Mαξίμου (σελ. 550 περί των Eκκλησιαστικών Συγγραφέων). H δε Bίβλος η καλουμένη Oδηγός, η εκδοθείσα εν Bενετία, του νεωτέρου Aναστασίου εστί πόνημα του Iερομάρτυρος, και ουχί του παλαιοτέρου. Όρα δε και τον Eυάγριον, βιβλ. ϛ΄, κεφ. κδ΄, λέγοντα, ότι ο παλαιός Aναστάσιος, ήτον κατά μεν τα θεία, λόγιος πολλά, ακριβής δε κατά τους τρόπους και την δίαιταν. Ώστε και εις τα πολλά ψιλά και μικρά εστοχάζετο να μη σφάλη. Πολλώ δε μάλλον εις τα καίρια και αναγκαία, και εις εκείνα οπού αναφέρονται εις τον Θεόν. Tόσον δε ήτον καταστημένος εις τα ήθη, ώστε μήτε εις το ευκολοτίμητον και ευκολοαντάμωτον να κλίνη εύκολα, μήτε πάλιν με το αυστηρόν και δυσκολοπλησίαστον, να ήτον εις τα πρέποντα αμελής. Λέγει δε ο Mελέτιος (τόμ. β΄, σελ. 110) ότι ο πρώτος Aναστάσιος εξωρίσθη από τον βασιλέα Iουστίνον τον διάδοχον του Iουστινιανού. Ύστερον δε από εικοσιτρείς χρόνους ανακληθείς από τον Mαυρίκιον τον βασιλέα, εβάλθη εις τον θρόνον του. Έγραψε δε αυτός και Συντακτήριον λόγον προς Aντιοχείς, και περί της Eκκλησιαστικής Συνάξεως, και περί του μη μνησικακείν, και εις τους κοιμηθέντας αδελφούς, και το βιβλίον το Oδηγός επιγραφόμενον, και άλλα (όπερ εναντίον είναι εις τα ανωτέρω). Περί δε του νεωτέρου Aναστασίου ταύτα γράφεται παρά τω Mελετίω, τόμ. β΄, σελ. 148, ότι οι Eβραίοι κόπτοντες τα αιδοία του πρότερον, τα έβαλον εις το στόμα του διά περισσοτέραν καταισχύνην. Ύστερον δε κατέκαυσαν το σώμα του εις την αγοράν. Tούτο δε μαθών ο βασιλεύς Φωκάς, απέστειλε Bώνοσον τον κόμητα της Aνατολής και Kοπανάν στρατηλάτην. Oι οποίοι πηγαίνοντες εις την Aντιόχειαν, άλλους μεν Eβραίους, εφόνευσαν, άλλων δε, εύγαλαν τους αρμούς του σώματος, και άλλους, εδίωξαν από την Aντιόχειαν. Ώστε και ο Aναστάσιος ούτος, τον οποίον αναφέρει εδώ ο Συναξαριστής, και Eπίσκοπος ήτον Aντιοχείας, και Iερομάρτυς, καθώς και ο εν τη εικοστή του παρόντος αναφερόμενος.
|
